சட்டைப் பையில் இசைக் கடல்!

எம்.பி-3 என்று ஒரு சமாசாரம் இப்போது இளைஞர்களிடையே பரவலாக உபயோகத்தில் உள்ளது. ஒரு சிடி-யில் எம்.பி-3 ஃபார்மேட்டில் இருநூறு பாட்டுக்களைப் பதிவு செய்வார்களே, அது அல்ல நான் சொல்வது. ஒரு சின்ன சதுர வடிவ ரப்பர் சைஸில் இருக்கும் இதை யு.எஸ்.பி எம்.பி-3 என்கிறார்கள். இந்தச் சின்னூண்டு சமாசாரத்துக்குள் நமக்குப் பிடித்தமான 200 பாட்டுக்களைப் பதிந்து வைத்துக்கொண்டு, சின்ன வேர்க்கடலை கேக் மாதிரி இருக்கும் அதைச் சட்டைப் பைக்குள் போட்டுக்கொண்டு, காதில் இயர் போன் சொருகிக்கொண்டு, காலை வாக் போய்க்கொண்டே, ஓடிக்கொண்டே, பஸ்ஸில் பிரயாணம் செய்துகொண்டே, படுத்துக்கொண்டே, சாப்பிட்டுக்கொண்டே, ஒன் பாத்ரூம் போய்க்கொண்டே என எப்பொழுதும், எல்லா நேரமும் சுகானுபவமாகக் கேட்டு ரசித்துக்கொண்டே இருக்கலாம்.

ரொம்ப நாள் நான் மற்றவர்கள் இயர் போன் சொருகியிருப்பதைப் பார்த்து, செல்போனில்தான் பாட்டு கேட்கிறார்கள் என்று நினைத்துக்கொண்டு இருந்தேன். என் பையன்தான் யு.எஸ்.பி. எம்.பி-3 பற்றிச் சொல்லி, “விலை ஒண்ணும் அதிகம் இல்லைப்பா. 300 ரூபாய் 400 ரூபாய்க்குள்தான் இருக்கும். எனக்கு ஒண்ணு வாங்கிக் கொடுப்பா” என்றான். “இந்தக் குவார்ட்டர்லியில நீ ஃபர்ஸ்ட் ரேங்க் எடுத்தேன்னா வாங்கித் தரேன்” என்று கண்டிஷன் போடுகிற அப்பா இல்லை நான். எனக்கே “அட, இது புதுசா இருக்கே!” என்று தோன்ற, பையனுக்கு ஒன்று, மகளுக்கு ஒன்று, மனைவிக்கு ஒன்று, என் அப்பாவுக்கு ஒன்று, எனக்கு ஒன்று என ஐந்து எம்.பி.3-க்களை ‘அப்படியே ஒரு கூறு என்ன விலைங்க?’ என்று பேரம் பேசி ரிச்சி ஸ்ட்ரீட்டில் ஒன்று 300 ரூபாய் மேனிக்கு 1,500 ரூபாய் கொடுத்து மறுநாளே வாங்கி வந்துவிட்டேன்.

மகன் மற்றும் மகளின் எம்.பி.3-யில் முழுக்க முழுக்க நிரம்பியிருப்பது லேட்டஸ்ட் பாடல்கள். ‘ஹசிலி பிசிலி’, ‘அட ரோஸு ரோஸு ரோஸு’, ‘கோடானுகோடி’, ‘மியாவ் மியாவ் பூனே’ இப்படி. மனைவியின் எம்.பி.3-யில் எல்லாமே எஸ்.பி.பி. பாடல்கள். ‘மங்கையரில் மகராணி’, ‘பொன்னாரம் பூவாரம்’ இப்படி. அப்பாவின் எம்.பி.3-யில் டி.ஆர்.மகாலிங்கம், எம்.கே.டி.பாகவதர், டி.எம்.சௌந்தர்ராஜனின் முருகன் பாடல்கள் இப்படியாக இருக்கின்றன.

என் எம்.பி-3 எல்லாம் கலந்த கலவையாக இருக்கிறது. ‘டாடி மம்மி வீட்டில் இல்லே...’ என்று பாடி முடித்த கையோடு, ‘நினைந்து நினைந்து நெஞ்சம் உருகுதே’ என்று ஆரம்பிப்பார் டி.எம்.எஸ். அது முடிந்ததும், ‘தூ சீஸு படீஹே மஸ்து மஸ்து’ என்று மொஹ்ரா ஹிந்திப் பாட்டு ஓடும். அடுத்து ‘ஷீ ஈஸ் ஸோ லக்கி...’ என்று குரலைக் குழைப்பார் பிரிட்னி ஸ்பியர்ஸ். சட்டென்று, ‘சூ சூ மாரி...’ ஒலிக்கும். அடுத்து ‘பூ மழை தூவி வசந்தங்கள் வாழ்க’ என்பார் டி.எம்.எஸ். தடக்கென்று ‘அற்புதத் தீவு’ படத்தின் ‘சக்கரக் கட்டிக்கும்... வா... வா...’ பாட்டு ஓடும். ஆர்ப்பாட்டமான இந்தப் பாட்டு முடிந்த கையோடு, இதமும் பதமுமான குரலில் ‘மொஹப்பத்கி சாஹர்’ என்று கஸல் அமிர்தம் வழங்குவார் பீனாஸ் மஸானி. கேட்கக் கேட்கத் தமாஷாக இருக்கிறது.

எம்.பி.3-யால் பாட்டுக் கேட்டு ஆனந்திப்பது மட்டும்தான் உபயோகம் என்று நினைத்திருந்தேன். இல்லை. இன்னும் பல உபயோகங்களும் இருக்கின்றன என்பது நடைமுறையில் தெரிய வந்தது.

வீட்டில் இருக்கும்போது இயர்போனைக் காதில் மாட்டிக்கொண்டு எம்.பி.3-ஐ ஓடவிட்டால், உருப்படாத சீரியல்களிலிருந்து தப்பிக்கலாம். ‘உறவுகளாலே, உறவுகளாலே... உலகம் தொடர்கின்றது...’ என்று அலறும் நித்யஸ்ரீயின் ஹிஸ்டீரியா குரலையும், ‘யம்மா... ராஜேஸ்வரீ...’ என்கிற கதறலையும் காதுக்குள் நுழையாதவாறு தடுக்கலாம். தவிர, லபோ லபோ ஒப்பாரிகள்... உன்னைக் கொன்னுடுவேன், ஒழிச்சுடுவேன் போன்ற சவால்கள், அழுகைகள் ஒரு கண்றாவியும் காதில் ஏறாமல், நாம் நமக்குப் பிடித்தமான பாடலோடு ஐக்கியமாகலாம்.

வீட்டிலிருந்து பஸ் ஸ்டேண்ட் அவ்வளவு தூரமாயிற்றே என்று முன்பெல்லாம் சலிப்பாக இருக்கும் நடப்பதற்கு. எம்.பி-3 வந்ததிலிருந்து சலிப்பு போயே போச்சு! காதில் மாட்டிக்கொண்டு தெருவில் இறங்கிவிட்டால், பத்து மைல் கூட நடந்துவிடலாம் போன்ற உற்சாகம்!

பஸ்ஸில் கூட்டம், நெரிசல், உட்கார இடம் இல்லை; டிராஃபிக்கில் பஸ் மணிக்கணக்காக நிற்கிறது. முன்னெல்லாம் கடுப்பாக இருக்கும். எம்.பி-3 அந்தக் கடுப்பைப் போக்கிவிட்டது. ஒரு கம்பியைப் பிடித்துக்கொண்டு வாகாக நின்றுகொண்டுவிட்டால், பஸ் எப்போது வேண்டுமானாலும் கிளம்பட்டும் என்று கவலையே இல்லாமல், நாம்பாட்டுக்குச் சுகமாகப் பாட்டு கேட்டுக்கொண்டு இருக்கலாம்.

கூட்ட நெரிசலில், ‘நீ என்ன இடித்துவிட்டாய்... என் காலை மிதித்துவிட்டாய்... பையைத் தள்ளி வை... உன் பாட்டன் வூட்டு பஸ்ஸுன்னு நெனைப்பா... அவ்வளவு சொகுசா இருந்தா பிளஷர் கார் வெச்சுட்டுப் போக வேண்டியதுதானே... தா, பொம்பளைங்க நிக்குறாங்கன்னு அறிவிருக்குதா உனக்கு, சாயுறியே...’ என்பது மாதிரியான நாசூக்கான மற்றும் நாசூக்கில்லாத வசவுகளைக் காதிலேயே வாங்காமல் நாம் உண்டு, நம் எம்.பி-3 உண்டு என்று மோனத்தில் ஆழ்ந்திருக்கலாம்.

உட்கார இடம் கிடைத்து உட்கார்ந்தாலும், பல நேரங்களில் பக்கத்து ஸீட்காரரின் தொணதொணப்பைச் சகித்துக்கொள்ள வேண்டியிருக்கும். “சார், அரசியல் இப்போ ரொம்பக் கெட்டுக் கூவம் மாதிரியாயிடுச்சு சார்! வர்றவன் அத்தனை பேரும், தான் எவ்வளவு கொள்ளையடிக்கலாம்னுதானே யோசனை பண்ணிக்கிட்டு வர்றான். பின்னே, ஒரு ஓட்டுக்கு ஆயிரம், ரெண்டாயிரம்னு செலவழிக்கிறவன் பதவிக்கு வந்ததும் அதை வட்டியும் முதலுமா எடுக்கணும்னு நினைப்பானா, மாட்டானா? பாலிடிக்ஸ் பிகேம் ப்யூர்லி பிசினஸ் நௌ எ டேய்ஸ்! காமராஜ், கக்கன் மாதிரி இன்னிக்கு இருக்கிறவங்கள்ல ஒருத்தனைச் சொல்லுங்க பார்ப்போம். இல்லியே சார்! எவனுமே இல்லியே?” ஒரு எம்.பி-3 இருந்தால் இவர் தொல்லை இல்லை. நாம் இயர்போனை எடுத்துக் காதில் மாட்டிக்கொண்டுவிட்டால், பக்கத்து ஸீட்காரர் பேச மாட்டார். அப்படியே ஏதாவது பேசினாலும், அது நம் காதில் விழாத மாதிரி ஒரு தியான பார்வையோடு அவரை ஏறிட்டால், அமைதியாகிவிடுவார். அப்படியும் விடாது அவர் தொணதொணத்தாலும் நமக்கும் அதற்கும் சம்பந்தமில்லையென்று, நம் சிந்தனையை வேறு இடத்தில் வலுவாக ஊன்றிக்கொள்ள ஒரு பிடிமானமாக நமது யு.எஸ்.பி. எம்.பி-3 பாடல்கள் நமக்குத் துணை நிற்கும்.

ஆபீஸிலும் சரி, வீட்டிலும் சரி... எம்.பி.3-யில் பாட்டுக் கேட்டபடியேதான் வேலை செய்கிறேன். இதனால் தேவையில்லாத போன்கால்களை அட்டெண்ட் செய்கிற தொல்லையும் ஒழிகிறது. அவசியம் பேச வேண்டிய நபர்கள் என்றால், மிஸ்டு கால் பார்த்துக் கூப்பிட்டுப் பேசிவிடலாம். மற்றபடி வேலை நேரத்தில் பிளேடு போடுகிற பேர்வழிகளிடமிருந்து தப்பிக்க எம்.பி-3 ரொம்பவே உதவியாக இருக்கிறது. ‘சரி, ரிங் அடித்தும் எடுக்காமல் சைலண்ட் மோடுக்கு மாற்றிவிட்டால் போகிறது’ என்று நினைக்கலாம். ஆனால், அப்புறம் ஒரு சமயம் மடக்கி, ‘என்ன சார், ரெண்டு மூணு தடவை ட்ரை பண்ணேன். எடுக்கவேயில்லையே?’ என்று கேட்பவர்களை எப்படிச் சமாளிப்பது? “அடடா! எம்.பி.3-யில பாட்டுக் கேட்டுட்டேயிருந்தேனா, ரிங் அடிச்சது காதுல விழலை!” என்று சொல்லிவிடலாம் அல்லவா?

மொத்தத்தில், ‘மூர்த்தி சிறிதானாலும் கீர்த்தி பெரிது’ என்கிற வசனம் இந்த யு.எஸ்.பி. எம்.பி.3-க்குதான் கச்சிதமாகப் பொருந்தும்.

இதைக் கண்டுபிடித்த விஞ்ஞானி யாராயிருந்தாலும், எங்கேயிருந்தாலும் வாழ்க, வளர்க!

*****
ஒரு நல்ல காரியத்தைச் செய்வதற்கு ஏற்ற மிக நல்ல நாள் நேற்றைக்கும் நாளைக்கும் இடையில் இருக்கிறது.